Anasayfa
Geleceğe umutla ,sevgiyle adımlar atarken korkusuzca yaşıyordum.Hiç bir Şeyden kork muyor,yoluma devam ediyordum.Zaman alabildiğine acımasız,dönüp arkama baktığımda Sevgiyle,Aşkla geçen bir ömür,saçıma düşen aklara aldırmaksızın geliyordum.zamanın acımasızlığına yenik düşmeden sensiz geçen günleri, günden saymıyor yaşanmamış sayıyordum.Sanki Mutlu geleceğin yaklaştığını hissederek daha bi umutla daha güzel gelecek için Sensiz günleri seninleymiş gibi yazıyordum.Karanlıklar içinde aydınlığı kovalamak değildi benimkisi,aydınlıkla beraber karalıklara yolculukdu, adına aşk yolu dediğim, karanlıkları seninle aydınlatmaktı, umudum.
Akıp giden günler,geceler ve inan geçmez bilmez o saatler,her güneşin batışında ayrı bir hüzün ,her şafak vaktinde yeniden doğan umut.günler ,haftalar böyle geçiyor ve ben hep sana yürüyorum seninle birlikte kalbimdeki aydığınla sana geliyordum.İnan yollar dolambaçlı,yollar dikenli bazen dermansız kalır dizler çöker bazen susarsın konusmadan geçen adımlar sessizliğin bütün ihtişamını yıkar bir çift ayak sesi sadece sana yürüyen. Dinlenmek için hiç bir durak olmasada bu yolda sebep sadece umut, neden sadece umut,
UMut neydi ? kimdi bazen yolun sonu bazen yola başlamak için bir sebep.Sen ne yolun sonu nede, başlamak için bir sebeptin sen aslında umudun ta kendisiydin.Oyüzden koşarak geldim Kapına oyüzden Sen din. sorgusuzca hiç yargılamadan ben oldun Sevgi O na ben diyebilmektir der Aşığın biri bence de doğru der sevgi O na ben diyebilmek miş.Öğrendim kendimden çok seni düşündüğümde anladım Şairin demek istediklerini.
Gerçekleri göz ardı etmenin hiç anlamı olmadığı bu hayal yolunda gerçek olan ne karanlıktı ne de yol gerçek olan, karanlığı aydınlığa ceviren bu yolda pusula misali yol gösteren Aşk'a yol gösteren sadece umut dağıtan bir çift gözdü.
BiR Tanıdık Abim Yazdı Düsüncesine eLine emeqine saqlık...
